بر اساس آمارهای منتشرشده، مصرف نان در ایران به ازای هر نفر ١۶٠ کیلوگرم در سال است که تقریبا ۶ برابر متوسط جهانی است.
ایرانی‌ها در حالی سالانه ١۵میلیون تن نان مصرف می‌کنند که ٢٠درصد آن به نانواهای صنعتی و مابقی تولید نان به سنتی‌ها تعلق دارد. فعالان صنعت نان بر این باورند که در حال حاضر زیرساخت‌های این صنعت از توان واقعی خود فاصله‌ای ۵٠درصدی گرفته که بیانگر شکاف عمیق بین ظرفیت‌های اسمی و وضع تولید فعلی آن است.
این در حالی است که شکاف ایجاد‌شده تنها به ظرفیت اسمی تولید نان بازنمی‌گردد؛ بلکه این گسستگی در بین سهم تولید نان میان سنتی‌ها و صنعتی‌ها نیز به چشم می‌خورد. «تبعیض در تخصیص یارانه» عمده‌ترین چالشی است که لزوما، رئیس اتحادیه نان‌های صنعتی آن را دلیل نابرابری و تَرک‌خوردگی بین این دو بخش می‌داند.
به گفته او، واحدهای کوچک نان صنعتی روزانه ۴٠٠ تا ۵٠٠ کیلوگرم و واحدهای بزرگ نیز روزی چهار تا پنج تن سهمیه آرد دارند؛ ضمن این که سهمیه آرد واحدهای نان صنعتی نسبت به کل سهمیه آرد تنها ٢درصد است و ٩٨درصد دیگر به واحدهای نان سنتی تعلق دارد. همچنین نرخ بیمه کارکنان واحدهای نان صنعتی ٣٠ درصد است؛ در حالی که نرخ بیمه کارکنان واحدهای نان سنتی ١٠درصد است.